Jak rozpoznać, że tkanina jest jedwabna i że to JEDWAB NATURALNY?

Czy wiesz, że JEDWAB NATURALNY dzięki swoim właściwością prozdrowotnym nazywany jest również ZDROWYM WŁÓKNEM?!
Jak rozpoznać, że tkanina jest jedwabna i że to JEDWAB NATURALNY?
I co oznacza: „po włóknach poznasz CESARZOWĄ”?
 
Tkanina z naturalnego jedwabiu wykonana jest z włókna jedwabnego. Charakteryzuje ją lekkość, gładkość, przewiewność, jest cieńka i ma właściwości prozdrowotne.
 
Sztuczny jedwab poliestrowy jest mniej przewiewny, słabo wchłania wilgoć i gorzej się układa. 

W obecnych czasach technologia zaszła tak daleko, że wysokiej jakości włókno poliestrowe z powodzeniem może udawać naturalny jedwab! Tkanina z takiego włókna wygląda bardzo podobnie. Więc jak kupić jedwabne ubranie, tkaninę i nie dać się nabrać? 
W pierwszej kolejności sprawdzamy metkę, jednak czy to zawsze nam wystarczy? Co zrobić, gdy skład nie jest podany lub nazwy nic nam nie mówią?  Albo po prostu, gdy nie mamy pewności. 
 
W BILQUIS kupujemy tylko wysokiej jakości materiały naturalne. Wybieramy tkaniny wyłącznie od sprawdzonych Włoskich producentów i polskich importerów, a każdą odebraną przez nas belkę materiału sprawdzamy, jak poniżej:
 
1. W pierwszej kolejności ocena wzrokowa. Prawdziwy jest lśniący i miękki, jednak jego połysk „nie oślepia”, jak w przypadku sztucznej tkaniny poliestrowej, która w dodatku nie jest już tak miękka. Jedwab poliamidowy cechuję się mniejszym połyskiem, ale dotykając go mamy wrażenie jakby był posmarowany woskiem.

2. Mięcie - prawdziwy jedwab jest elastyczny. Po zgnieceniu w dłoni obu materiałów, to ten sztuczny będzie pomięty i więcej czasu zajmie mu powrót do pierwotnego kształtu (nie jest tak elastyczny).

3. Pocieranie – naturalny pokryty jest ochronną warstwą serycyny, dzięki czemu tkanina jedwabna cechuje się większą odpornością na ścieranie. Pocierając o siebie kawałki naturalnego, suchego jedwabiu można usłyszeć charakterystyczny dźwięk. W Chinach określony nazwą si ming lub juan ming (kwilenie jedwabiu). W przypadku odmian poliestrowych dźwięk ten nie występuję.

4. Rozciąganie – ta metoda najlepiej sprawdza się podczas zakupu tkaniny. Polega na wyciagnięciu nitki z brzegu materiału, nawilżeniu jej – najlepiej zrobić to dotykając czubkiem języka. Na koniec wystarczy rozciągnąć nić wzdłuż, jedwab sztuczny ma inną elastyczność w miejscu nawilżonym niż w miejscu suchym! Tam, gdzie został nawilżony – łatwiej się łamie. Prawdziwy jedwab jest dość wytrzymały na rozciąganie, a zerwanie nici następuje, niekoniecznie w miejscu nawilgotnionym. 

5. Ostatni i nasz ulubiony sposób – nadpalanie! Naturalny jedwab spala się dość wolno i „zwija się” podczas tego procesu delikatnie sycząc. Zapach palonego jedwabiu jest dość charakterystyczny – przypomina zapach palonych włosów. Wyjęty z ognia materiał z prawdziwego jedwab, szybko gaśnie, a jego zwęglone fragmenty są czarne i bardzo łamliwe. Jedwab syntetyczny po podpaleniu pachnie jak palony papier, ocet lub wydziela inną osobliwą woń. Poliester topi się i kurczy, gdy zbliżysz go do ognia, a paląc się, tworzy krople i pęcherze – podobnie jak plastik. Dodatkowo po odsunięciu od ognia może nadal płonąć. Wydziela dość mało dymu, a popiół stanowią twarde kuleczki w kolorze czarnym lub jasnobrązowym.
 

 
Źródło: „100 pytań o jedwabiu” Praca zbiorowa.